«Αυτός που διαβάζει με όρους ανοχής, μπορεί να με διαβάσει. Αυτός που διαβάζει με όρους συμμετοχής, όχι».

Γ. Λ.

Αρχική σελίδα Εργογραφία Βιογραφικό Μεταφράσεις En/Fr/It/Es

29/11/2011

Γιάννης Λειβαδάς: Από την πτώση ως το περιεχόμενο της ποίησης


Κάθε πτώση είναι επώδυνη και τρομερή με βάση τον κόπο της πιθανής καταοπινής αναρρίχησης, ή το δράμα της παραμονής στο ναδίρ – ακόμη και η πτώση από την κεφαλή μιας όρθιας καρφίτσας μπορεί να είναι συγκλονιστική. Εντούτοις μόνο η αυτόνομη, η δια-χρονική, δηλαδή, πτώση είναι αληθινή∙ με τον τρόπο που οι λέξεις του ποιήματος επιβεβαιώνουν το άλεκτο της ποίησης. Το άλεκτο θα ήταν ένα ψέμα εάν δεν υπήρχαν οι λέξεις της ποίησης, εάν δηλαδή καθίστατο λεκτό μέσω των ποιημάτων. Εξ ου το ότι η ποίηση δημιουργεί αποκλειστικώς περιεχόμενο και όχι έννοιες, ερμηνείες, ή σημασίες. Μολονότι εννοιολογεί, ερμηνεύει και σημασιοδοτεί, το ποίημα δεν είναι καμπή προς την ποίηση ή από την ποίηση προς τον αναγνώστη, αποτελεί ποίηση, δεν τοποθετεί τον αναγνώστη σε κατάσταση δικαιώματος, μα, αντιθέτως, σε κατάσταση υποχρέωσης∙ όπως έχω σε προηγούμενα δοκίμια καταδείξει. Το περιεχόμενο της ποίησης είναι δύο πράγματα: μια εποπτεία, και κάτι που δεν γνωρίζουμε και αδυνατούμε παραχρήμα να κατανοήσουμε, παρότι μέσω της ποίησης αυτομάτως ορθά το ιεραρχούμε. 

Γ. Λ.
2009

27/11/2011

There's nothing more metaphysical



There’s nothing more metaphysical than the ordinary.
 

Yannis Livadas 17/03/ 2005






25/11/2011

Αυτο-κατανόηση, ιδεολογική συνέπεια και εικασία

Ένας σχετικά ικανοποιητικός, εύχρηστος, ορισμός της αυτο-κατανόησης: η βεβαιότητα πως βρίσκεται κανείς σε ατελές εύρος ενώ είναι περίκλειστος. Η αυτο-κατανόηση στοιχείων και παραγόντων της τέχνης της ποίησης αποδεικνύεται πάντοτε ανεπαρκής για την προσέγγιση -πόσο μάλλον για την ερμηνεία ή την κατανόηση- της ποίησης. Το σύνολο των αυτο-κατανοήσεων που θεσπίζουν μια ποίηση προκαλούν καταχρηστικές εκδηλώσεις και παγίωση των εικασιών που περιέχουν. Αυτός είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους στις περιπτώσεις αυτές -δηλαδή σχεδόν στο σύνολο των περιπτώσεων- το λεγόμενο ποιητικό πεδίο δεν αποτελεί παρά αποτύπωμα ιδεολογικής συνέπειας – η οποία δεν χρειάζεται να θίξω πως ακόμη και προς τον περιορισμό της είναι ασυνεπής, αφού κάθε αυτο-κατανόηση αποκλείει την πιθανότητα κατανόησης.

Μετς 2008

Εουτζένιο Μοντάλε - Εκεί κάτω


Εουτζένιο Μοντάλε

Εκεί κάτω

Η γη θα φρουρείται
από αστρικές πλατφόρμες

Λίγο ή πολύ ενδεχομένως
εκεί κάτω τα σφαγεία

Προφήτες και προφητείες θα εξαφανιστούν
εάν ποτέ υπήρξαν

Το εγώ το εσύ το εμείς θεωρούνται πια
λέξεις ξεπερασμένες

Γέννηση θάνατος αρχή τέλος θα λέγονται
με μία λέξη

Το χθες το αύριο
χρήση εσφαλμένη

Η ελπίδα – μια flatus vocis που κανείς
δεν καταλαβαίνει

Ο Δημιουργός δεν θα ‘χει να κάνει και πολλά
αν έκανε ποτέ κάτι

Τους αγίους τότε θα πρέπει να τους αναζητούν
ανάμεσα στους σκύλους

……………………………………………

Οι άγγελοι θα παραμείνουν αδιάσειστα
τυπογραφικά λάθη.


Laggiù

La terra sarà sorvegliata
da piattaforme astrali

Più probabili o meno si faranno
laggiù i macelli

Spariranno profeti e profezie
se mai ne furono

Scomparsi l’io il tu il noi il voi
dall’uso

Dire nascita morte inizio fine
sarà tutt’uno

Dire ieri domani
un abuso

Sperare – flatus vocis non compreso
da nessuno

Il Creatore avrà poco da fare
se n’ebbe

I santi poi bisognerà cercarli
tra i cani

………………………………

Gli angeli resteranno inespungibili
refusi.


Μετάφραση από τα ιταλικά, Γιάννης Λειβαδάς, Νοέμβριος 2004

Αρχειοθήκη ιστολογίου