Yannis Livadas with John Sinclair / Amsterdam 29-11-2014

Ελλείψεως γδούπου

Ελλείψεως γδούπου, ακούστε το γδούπο του Philae τη στιγμή που αναπηδά στον κομήτη.

Γ. Λ.

22/11/2014

Μετς 2009

Υπάρχει πιο ισχυρή απόδειξη αυτισμού από την αντιγραφή; Ναι, του πρωτοτύπου η αποσιώπηση.

Γιάννης Λειβαδάς

Μάρτιος 2009

Trop c' est trop ~ Paris 19/11/2014

Σημαντικό προχείρως

Παρατήρησα ότι σε δεκάδες διαδικτυακές σελίδες υφίσταται μία κοινή ανάρτηση η οποία προμοτάρει έναν τόμο δοκιμίων του Τ. Σ. Έλιοτ: «Θεωρούμενος ως ένας από τους κορυφαίους ποιητές του 20ού αιώνα, ο Τόμας Στερνς Έλιοτ είναι αναμφισβήτητα και ο σημαντικότερος λογοτεχνικός κριτικός. Οι απόψεις του για τη λογοτεχνία και τη λογοτεχνική κριτική αποτέλεσαν τη βάση της αγγλοσαξονικής Νέας Κριτικής και διαμόρφωσαν καθοριστικά, και διεθνώς, τη μοντερνιστική προσέγγιση της λογοτεχνίας. Η βασική θέση του Έλιοτ περιέχεται στην πεποίθησή του ότι η λογοτεχνική κριτική θα πρέπει να συμπληρώνεται από μιαν ηθική και οντολογική οπτική. Επιμένοντας, εις πείσμα των εστέτ, ότι η μεγάλη ποίηση δεν θα έπρεπε να αξιολογείται μόνο με λογοτεχνικά κριτήρια, ο Έλιοτ υπογράμμιζε ταυτόχρονα ότι αν ένα κείμενο είναι λογοτεχνικό ή όχι θα μπορούσε να κριθεί μόνο με λογοτεχνικά κριτήρια.»

Δεν γνωρίζω εάν ο, εντός εισαγωγικών, σχολιασμός που παρατίθεται, είναι αποσπασμένος από την ύλη του βιβλίου ή, αν πρόκειται για προσωπική εκτίμηση κάποιου, η οποία έχει αντιγραφθεί και διακινείται, δίχως προηγούμενη σκέψη, στο διαδίκτυο.

Σε κάθε περίπτωση οφείλεται, στο όνομα του Μοντερνισμού, μια αποκατάσταση, τόσο του ορισμού του, όσο και των συνεκδοχών του (οι οποίες πολύ συχνά ήσαν ανώτερες του πυρήνα του).

Η εν λόγω κρίση/άποψη που εμφανίζεται στον παραπάνω σχολιασμό αποτελεί, ακόμη και στις μέρες μας, μία από τις πλέον εστέτ εκφάνσεις που αφορούν τη λογοτεχνία, και όχι το αντίθετο, όπως καταγράφεται παραπάνω. Πέραν τούτου, εμπεριέχει μία θεμελιακή αντίθεση (ένα τεράστιο λάθος δηλ.) η οποία δεν επιτρέπει στο σχόλιο να εκτεθεί όπως μάλλον θα του αναλογούσε με σχέση με ολκή που θα μπορούσαν να αποδώσουν, έστω κάποιες ελάχιστες νύξεις, από το σύνολο των εκτιμήσεων του Έλιοτ. Η ύπαρξη, η αναγκαιότητα, των λεγόμενων συμπληρωματικών οπτικών, αδειάζει την αξιολόγηση και την κριτική για την οποία κάνει λόγο στις αράδες που ακολουθούν.

Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε συμπληρωματικό το οποίο να είναι συνάμα θεμελιώδες ή αναγκαίο για τη λογοτεχνία. Παρεκτός και αν η λογοτεχνία εκτιμάται ως κάτι λειψό, μονότονο, ανάπηρο, το οποίο προσπαθεί να αποκτήσει άκρα, σωθικά και κεφαλή. Εκείνα δηλαδή τα οποία προσπαθούν να αποκτήσουν όσοι έχουν βαλθεί να ιάσουν τη λογοτεχνική γραφή ώστε να πείσουν εαυτούς ότι καταφέρνουν να την ασκούν επιτυχώς.

Greek Translation of Harold Norse Poems

http://haroldnorse.com/1499

Yannis Livadas:

"Harold Norse was a hectic and anarchist poet. A poet not only simple assessed as the major voice of a legendary era that is now forever lost; but also as the first American poet who defined the poetic idiom and lifestyle that was followed by the next generations. Norse was a sui generis who affected decisively the contemporary poetry and highlighted the importance of its experiential dynamics. He was one of the most coherent and brilliant poets of his time. Nowadays, although deceased since 2009, Norse remains undeniably one of the greatest voices of modern America; an international, legendary poet of our times.  The publishing of a volume with the best of his poems in greek, was more than indispensable."

Νοερή σημείωση

Το πιο σημαντικό προνόμιο της αγουρίδας, είναι το είδος.

Καρτιέ Λατέν

16/11/2014

Συλημένοι ως το κόκαλο

Οινοδόχος ως κτέρισμα στον αρχαίο τάφο. Κι όμως αυτό που τους εντυπωσιάζει είναι ο διάκοσμος.

Παρίσι 12/11/2014

Blaise Cendrars – Jacques Henry Lévesque / Correspondance 1924-1959

Cendrars tel qu'en lui-même enfin... : trente ans de correspondance avec son plus fidèle ami et premier biographe, Jacques Henry Lévesque, poète, écrivain, critique, fondateur de la revue Orbes. De 1924 à 1959, 647 lettres inédites ouvrent toute grande la porte sur l'atelier secret de l'artiste dans un dialogue continu avec son alter ego. Ecrites avec plus de liberté et d'indépendance qu'à un autre soi-même, parfois au rythme de deux à trois par jour, ces lettres constituent un véritable Cendrars par lui-même. Elles font aussi redécouvrir un des esprits les plus indépendants de son temps, seul interlocuteur avec lequel Cendrars se révéla sans masque.