Σε στίγμα εκκίνησης με τον πιο πρόσφατο κύκλο εργασίας πίσω αφημένο, στην ακολουθία των όσων ολοκληρωμένων κύκλων εργασιών. Φέρομαι εις πέρας αδιάδοτος. Εκεί όπου η κυκλοφορία δεν δύναται να αντικαταστήσει την ανάγνωση.
Διαπομπευόμενος εδώ και είκοσι, περίπου, χρόνια, διατελώ σε κατάσταση όπου το πρώτο ρηματικό πρόσωπο είναι κενό. Κάνω την τύχη του.
Όσοι αντιγράφουν είναι περισσότεροι από εκείνους που με διαβάζουν. Όσοι θα αντιγράψουν θα αντιγράψουν περισσότερο απ΄όσο θα διαβάσουν όσοι διαβάσουν. Η επιτέλεση χρόνου, κατά την οποία προκαλείται τρόμος πλάι το κενό. Πόσο μάλλον στο κενό.
Η διάκριση ανάμεσα στην αράδα και το αράδιασμα. Όποιος αδυνατεί να δει το κενό, παρατηρεί με μισό μάτι το πρόσωπο.
Προς τι ο λόγος. Φωνές μεταξύ του είναι και του δεν είναι, μεταξύ του ίσως να είναι και του ίσως να μην είναι, μεταξύ του έτσι και του αλλιώς. Δοξομανής εποχή σταυροφοριών. Ανακαλύπτουν έντρομοι τις διατομές της γλώσσας, ανακαλύπτουν έντρομοι τη γλώσσα των διατομών.
Έχω κρέας στην κατσαρόλα. Το κρασί ήδη στο τραπέζι. Κάνω στην άκρη για να καθίσω. Απομεσήμερο μιας αποκλειστικότητας.
Η ποίηση διαφυγόν λείμμα. Ένας ποιητής ανά πλειάδα ποιητών. Παλμός αϋλίας.
Βάλ’ τα με το έναυσμα. Κάτι ακόμη.
Νοέμβριος 2011
Γ. Λ.