Η ποίηση ως λήμμα και ως
αναγνώριση είναι άλλη από την ποίηση που δημιουργήθηκε ή δημιουργείται. Η κριτική και η ερμηνευτική αξιοποίηση της
ποίησης, ως διαδικασία ανατύπωσης και εξακρίβωσης ενός ποιητικού προηγουμένου
είτε ενός παρελθόντος, τα οποία απλώς και μόνον προβάλλονται στο εγώ και
ανταποκρίνονται στα όρια μιας επιβλεπόμενης κατανόησης, αξίζει όσο η σχέση ενός
διερμηνέα που κατατοπίζει στο ξέφωτο ενός αρχαιολογικού χώρου κάποιον τουρίστα.
Η επίβλεψη φέρει απόβλεψη και κάθε αποβλεπτική κατανόηση ή μη κατανόηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια
κλίση που αποσκοπεί σε καθιέρωση.
γ. λ.
2008