Ο εγωκεντρισμός στη σύγχρονη
ποίηση δεν αφορά απλώς στο πρώτο ενικό πρόσωπο μα σε μία δέσμη ρόλων ενικού
ενδιαφέροντος. Αυτοί οι ρόλοι εκτελούν
ένα σενάριο αντίστασης σε μια σειρά από αυτεπιβαλλόμενες
επιβολές και αυτεπιβλεπόμενες επιβλέψεις. Η αγκίστρωση στο εγώ, φέρει υπεραξία αποβολής της αγκίστρωσης, μια διαφημιστή υπέρταση στην κοινή προτίμηση: το αέναα αρεστό. Ο εγωκεντρισμός, λοιπόν, είναι κοινός, καθολικευμένος. Όσο πιο ευαγής ο εγωκεντρισμός (μνημείο πληγμάτων, τραυμάτων, αιμάτων, πτώσεων, απώλειας, απόρριψης, μείωσης, στασιμότητας - η γκάμα της εύκολης συνεννόησης) τόσο πιο μαζικός.
Η διεξοδικότητα της τριβής επί του αντικειμένου πληρούται ακόμη κι αν πάψει κανείς τον σχολιασμό σ’ αυτό το σημείο.
Δίχως εμφάνιση ποίησης (εννοώ πρωτότυπης ποίησης), εμφανίζεται κινητοποίηση, δράση, ή έστω κάποια ενέργεια, η οποία εκπροσωπείται ως ιδιάζουσα προτεραιότητα που φέρει την αιτιολόγηση μιας δικαιωματικής, ωστόσο, αποδοχής του ρόλου και του σεναρίου: κοινότοκη λογοκοπία.
Η στάση συγκεκριμένων "ποιητών" είναι χαρακτηριστική, καθώς εγκολπώνονται μια λαϊκίστικη ιδεολογία ποίησης με βάση την οποία αποδέχονται πλήρως το χρίσμα μιας προορισμένης ποιητικής χάρης, της οποίας η φύση είναι συνήθως σωφρονιστική, όταν δεν είναι αμιγώς προσωποπαγής. Εμφανίζεται είτε ως απονομή δικαιοσύνης, είτε ως εξύψωση μιας μαρτυρικής υπόστασης η οποία "βάζει τα πράγματα στη θέση τους" ή "λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους" - τα πράγματα βεβαίως ως αποδείξεις του χρίσματος ή της προορισμένης χάρης και ουδόλως τα πράγματα της πραγματικότητας. Η πραγματικότητα αποτελεί γι' αυτούς επικράτεια στην οποία η ποίηση αδυνατεί να ισχύσει.
Το κερδισμένο παρόν είναι, εν ολίγοις, το ζήτημα της μη ποίησης, της μη πρωτότυπης, δηλαδή, ποίησης (η πρωτότυπη ποίηση, η ποίηση, όπως το ανέπτυξα πριν από κάμποσα χρόνια, δεν είναι εκείνη που λαμβάνει μα εκείνη που προσφέρει) σε αντιδιαστολή με τη διάρκεια της ποιητικής τέχνης: οι επισημάνσεις, οι κρίσεις επί του αντικειμένου, μετατίθενται στο υποκείμενο, κατ’ αυτόν τον τρόπο το υποκείμενο αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο, το εκπροσωπούμενο αντικείμενο αντιμετωπίζεται ως εκπροσωπημένο.
Γ. Λ.
20/01/2013