Για την αισθητική ανυπαρξία και την απουσία δημιουργικής υπογραφής στην Ελλάδα (τους) δεν χρειάζεται να επανέρχεται κανείς αφού το πασιφανές των δύο παραπάνω σημείων έχει κορυφωθεί σε βαθμό και χρόνο που εμπερικλείει όλο το εύρος της γραμματικής επιστήμης.
Και όπως έχω
προηγουμένως σχολιάσει με αφορμή μία από τις πάμπολλες αυθαίρετες χρήσεις σχολιασμών
και κειμένων μου, δοκιμιακού χαρακτήρα, δίχως την άδειά μου και μάλιστα σε
κείμενα που φέρουν δημοσίως «υπογραφή» συντάκτη ή συγγραφέα: «Όταν αντιγράφουν,
αντιγράφουν τη μελαγχολία της ήττας τους».
Σήμερα λοιπόν,
στις 3 Ιανουαρίου του 2013, έλαβα μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος έναν σύνδεσμο ο
οποίος οδηγεί σε ένα κείμενο λογοτεχνικής, ούτως ειπείν, παρουσίασης μιας
Ιωάννας Αβραμίδου, σε ένα λογοτεχνικό ιστολόγιο: http://bibliotheque.gr/?p=13401.
Το αντικείμενο
του δημοσιεύματος ουδόλως με ενδιαφέρει από όποια πτυχή ή οπτική γωνία και να
το δω, με ενδιαφέρει όμως κι εν προκειμένω με αφορά οριζοντίως και καθέτως
διότι α) το δημοσίευμα ξεκινά με την παράθεση ενός αυτούσιου αποσπάσματος από
το διπλό δοκίμιό μου «Η Ποίηση και η Κατάσταση». Επ’ αυτού δεν γίνεται καμία αναφορά, καθ’
οιονδήποτε τρόπο. Συνεπώς πρόκειται για ωμή απόσπαση ενός προϋπάρχοντος
δημιουργικού σχολιασμού, κοινώς κλοπή. Κι όμως αυτού του είδους, και ήθους, οι «αποσπάσεις»
και «χρήσεις» είναι πλέον τόσο συνηθισμένες στα «ελληνικά γράμματα» που σχεδόν
περνούν ασχολίαστες. Υπάρχει όμως και ένα κάποιο περιθώριο ανοχής και τιμής της
υπογραφής, εάν φυσικά τη διαθέτει κανείς. Το β) σημείο, το οποίο και θεωρώ κατ’
ουσία ακόμη πιο μεμπτό και κρίσιμο, είναι το κλείσιμο του κειμένου με την
αναφορά στο όνομά μου, η οποία όμως δεν παραπέμπει στο προαναφερθέν αλλά,
τουναντίον(!) έρχεται, επίσης μέσω ενός αποσπάσματος κρίσεως (το οποίο ανήκει επίσης
στο διπλό δοκίμιο που προανέφερα) να επικυρώσει, δήθεν, την άποψη της
Αβραμίδου για το έργο κάποιας Έλσας Κορνέτη.
Θα ήθελα
λοιπόν να σημειώσω τα εξής: Πρώτο, θα
παρακαλούσα την κυρία Αβραμίδου να πράξει σύμφωνα με όσα ανέφερα πιο πάνω, με
τον τρόπο που η ίδια θα επιλέξει και στον βαθμό που θα επιλέξει. Δεύτερο,
θα ήθελα να την ενημερώσω, δημοσίως, πως όσα διαλαμβάνονται και σχολιάζονται
στα εν λόγω δοκίμια, υποστηρίζουν και διατείνονται κάποια ορισμένη θέση, η θέση αυτή, λοιπόν, είναι μια
ερχόμενη ιδέα της ποίησης η οποία συναντά το αντίθετό της στα έργα και τις απόψεις
που εκφράζουν άνθρωποι όπως λ.χ. η Κορνέτη. Εννοώ, δηλαδή, για όσους θα
επιλέξουν να αναρωτηθούν με ανασηκωμένο το ένα τους φρύδι, πως, οι σχολιασμοί που
προέρχονται από τα δοκίμια που έγραψα καθιστούν σαφή, με τον πλέον ξεκάθαρο και
άμεσο τρόπο, την ακύρωση ενός έργου σαν αυτό το οποίο γίνεται προσπάθεια να
αναδειχθεί ως κάτι, στη συγκεκριμένη δημοσίευση, μέσω των δικών μου, άλλων δηλαδή, απόψεων οι οποίες υποστηρίζουν
μια εντελώς διαφορετική και τεκμηριωμένη ιδέα για την ποιητική τέχνη.
Παρίσι 3/12/2013