Αρχική σελίδα Εργογραφία Βιογραφικό Υπό έκδοση Επικοινωνία En/Fr/It/Es

27/07/18

ヤニス・リヴァダス イレブン俳句(1991-1997) 吟遊俳句選集


ヤニス・リヴァダス
イレブン俳句1991-1997
吟遊俳句選集
日本で発行されている国際俳句季刊誌
79号、20187


Παρουσίαση επιλεγμένων χάικου που γράφτηκαν την περίοδο 1991-1997. Το σύνολο των χάικου αυτής της περιόδου θα κυκλοφορήσει σύντομα σε δύο εκδόσεις, μία αγγλική και μία ελληνική. 
Presentation of selected haiku written from 1991 to 1997. The sum of the haiku of this period will soon be published in two editions, one English and one Greek. 
Présentation de haïku sélectionné, écrit de 1991 à 1997. La somme du haïku de cette période sera bientôt publiée en deux éditions, l'une en anglais et l'autre en grec.


17/07/18

Γιάννης Λειβαδάς: Περί μεταφράσεων ή η λογοτεχνία της μετάφρασης


Σαρλ Μποντλέρ
Με αφορμή την κατακρεούργηση των ποιημάτων του Σαρλ Μποντλέρ από τον κύριο Κεντρωτή, παραθέτω μία πρόχειρη σημείωση σχετικά με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τις οποίες αναλαμβάνει ένας μεταφραστής, έναντι του πρωτοτύπου κειμένου και του δημιουργού του. 
Με βάση τις μεταφράσεις που παρουσίασε ο κύριος Κεντρωτής, ο Σαρλ Μποντλέρ ήταν ένας κακομοίρης και αμόρφωτος στιχοπλόκος, που σκάρωνε ανόητα ποιηματάκια για να περνάει την ώρα, η οποία, καθώς φαίνεται, δεν περνούσε με τίποτα. Είναι λίαν σημαντικό πως αυτό ξεκαθαρίστηκε, γιατί στη Γαλλία και ανά την υφήλιο, ο Μποντλέρ θεωρείται τεχνίτης της σκαιότητας, εισηγητής του μοντερνισμού, και ποιητής του felix culpa.
Οι μεταφραστικές αστοχίες πολλές φορές είναι αναπόφευκτες, για λόγους που δεν είναι πάντα συμβατοί με το εύρος της απόστασης μεταξύ ενός έργου και των αναγνωστών του∙ οι λόγοι, δηλαδή, των εμφανίσεών τους δεν είναι πάντα εύκολο να επεξηγηθούν παραχρήμα δημοσίως. Απαιτείται ειδική μνεία και ακόμη ειδικότερη κειμενική έκθεση σχετικά με αυτές.
Κάθε μετάφραση που καταφέρνει να φέρει σε άλλη γλώσσα το περιεχόμενο και την αισθητική ενός λογοτεχνικού κειμένου, θεωρείται καλή και καλή είναι, πράγματι. Ακόμη και αν έχει ορισμένες αστοχίες ή κάποια λάθη, που μετριούνται σε λίγα δάχτυλα, βεβαίως, και όχι σε μακροσκελείς αριθμήσεις.
Λόχου χάρη, μία καλή μετάφραση του Γουίτμαν μπορεί να είναι μία μετάφραση με κάποιες αστοχίες ή έστω με ορισμένα λάθη: είναι ο Γουίτμαν όμως, με κάποιες αστοχίες ή έστω με ορισμένα λάθη. Διότι όταν δεν είναι ο Γουίτμαν, είτε με λάθη και αστοχίες είτε δίχως λάθη και αστοχίες, τότε η μετάφραση είναι κακή.
Η γλωσσική εγκυρότητα του κειμένου μίας μετάφρασης δεν κρίνεται ποτέ, από διαστάσεις και αναλογίες οι οποίες δεν τεκμηριώνονται από την έδρα του πρωτοτύπου κειμένου. Η αξία μίας μετάφρασης δεν ορίζεται ποτέ, μονομερώς από τη γλώσσα στην οποία μεταφέρεται το πρωτότυπο κείμενο, αντιθέτως, ορίζεται και από τη γλώσσα του πρωτοτύπου εξίσου – εννοώ το διττό σχήμα που περιλαμβάνει την εθνική και, πολύ περισσότερο, την προσωπική γλώσσα ενός λογοτέχνη.
Η μετάφραση, το αναφέρω διότι είναι κάτι το οποίο πολλοί από τους επαγγελματίες του είδους επανειλημμένα το λησμονούν, αποτελείται από δύο γλώσσες και από δύο ανθρώπους – κατά τον τρόπο που μπορούν αυτές οι δύο πλευρές, των γλωσσών και των ανθρώπων, να επικοινωνήσουν στη βάση της αναδημιουργίας ενός λογοτεχνικού κειμένου.
Όταν λοιπόν μία μετάφραση, με ή δίχως λάθη, δεν αναδημιουργεί τη γλώσσα του πρωτοτύπου διατηρώντας (σε αυτό το σημείο δεν επιτρέπεται να συμπληρώσω «κατά το δυνατό» διότι τότε θα ακύρωνα την ειδικότητα και τη σημασία του όρου «μετάφραση») την αισθητική και το περιεχόμενου του πρωτοτύπου, είναι, αδιαμφισβήτητα, μία μετάφραση κακή, άκυρη. 


17-7-2018



12/07/18

3 poemas por Yannis Livadás (2001-2003) - REVISTA LITERARIA CENTROAMERICANA



























Abattoir

Alguna vez agarras mis ojos
como fruta salvaje de los árboles
que para nosotros fructificaron en pistas umbrías;
enciendo este pitillo
y aspiro bastante del humo de la poesía.
Nadie me espera
excepto el lápiz nomás.

La rutina es una forma de santidad
pero no para todos.


Capra Black

Por odas enterrados
Usurpados –
Con frecuencia los veo barrer
Las avenidas que yo solía avizorar
Dentro de aquellos ojos –
Pero ahora debo callar de nuevo
Y quizás se confirme el error de aquel
Oráculo que hablaba de algo que mostraba
La televisión –
Árboles que hablaron mientras dormían
Con el sueño de la curiosidad de sus voces.
Lejos de ciudades que conocí
De inexpresables canteras
Sobre las que la luna tallaba la forma de un
Buda;
El silencio
Dicen (¡!)
Se aparece cual equilibrista
Y desde abajo enormes troncos
De los árboles de la Muerte florecen
En cada movimiento.

Bebo por tanto de tu vaso
Como el muerto de tu alma.


La sonrisa del cráneo muerto

Los poemas del mundo
Necesitan espacio
Para mis palabras.

Solo oro merecen
Los troqueles de los mendigos.

Por muchas lágrimas que derrames
No se te caerán los ojos.

En el poema la locura de los órganos me conduce
El relámpago de la respiración que hace lastre.
Y el estremecimiento.

Primer rostro el vacío.

No nací mucho todavía.


 [2001-2003]

Traducción por  Mario Domínguez Parra

Αρχειοθήκη ιστολογίου