Είναι μέρος του ποιήματος

Είναι μέρος του ποιήματος να σου δίνει ο εκδότης τη λίστα με τα ονόματα όσων παραδοσιακά λαμβάνουν δωρεάν αντίτυπα των καινούργιων βιβλίων. Είναι μέρος του ποιήματος να σου δίνει ο εκδότης τη λίστα με τα 47 ονόματα των «έγκριτων βιβλιοκριτικών και αρθρογράφων» κι εσύ να διαγράφεις τη λίστα και να του δίνεις μια καινούργια, με 0 ονόματα. Είναι μέρος του ποιήματος.

 

γ. λ.

2011 

Blaise Cendrars / Quand je pense à Rimbaud, je rigole

par Blaise Cendrars

Quand je pense à Rimbaud, je rigole et c’est à mon tour de vous dire merde !, ô mes frères, les poètes, de Claudel à Aragon, vous qui avez si mal traité l’enfant de génie qu’était Arthur que vous avez fait un "cas" de sa personnalité et de son génie un "problème" comme si vous reluquiez encore du côté des grands pontifes de l’Université et comme si vous trembliez toujours sous la férule des pions pour obtenir une bonne note ou décrocher un diplôme d’intelligence, et, en voulant relire vos livres, je me suis mis à rigoler de plus en plus fort car que restera-t-il l’an prochain de vos déclarations et de vos imprimés ? pas plus que des feuilles que vous avez remplies et dûment souscrites pour le fisc ! Mais où sont vos revenus d’antan ?... Vous continuerez à payer la dîme sur des signes extérieurs de richesse qui n’en sont pas, par pure vanité et comme si vous écriviez pour ces gens-là. Et la poésie, mes amis ? Elle se fiche de vous et Rimbaud s’est tu. C’est bien le seul tort qu’il ait eu et le seul reproche que je lui fasse. Un homme fort oublie son passé. Il aurait dû revenir, se taire encore ou se remettre à écrire, mais alors tout autre chose. Qu’auriez-vous fait, vous, sinon le vide et le silence autour de lui ? Sa seule présence vous aurait épouvantés.

5 mai 1938

Πέρας

Όταν η περιστολή αναγνωρίζεται ως δίοδος πολυσημίας, πέρα από την καταστροφή της ελληνικής, διαπιστώνει κανείς και μία από τις πτυχές της λογοτεχνικοπάθειας.

15/5/2011

Γ. Λ. 

Το επιλυτικό διαπόρημα της ποίησης

Κάθε φορά που εμφανίζεται ποιητής ο οποίος προσφέρει το καλύτερα δομημένο πρόσχημα άρνησης της πολιτισμικής κατάρρευσης -υπό την έννοια πως εσχάτως τη διασώζει- δηλαδή μια ανασκοπική διασύνδεση τεκμηρίων, είτε αυτή επικαλείται τη μελλοντική της διάρκεια είτε όχι, μα ειδικότερα όταν την επικαλείται χρησιμοποιώντας το μέλλον ως γινωμένο περιέχον∙ αναγνωρίζεται ως λίαν σημαντικός, συχνά ως άριστος.

Είτε ως εκπλήρωση που φέρει την ενσάρκωση, την ανάληψη ενός μοιραίου ποιητικού σχήματος, που υπήρξε προορισμένο, είτε πρόκειται για οριακή διαδικασία μετάπλασης του ποιητικού αυτοπροσδιορισμού∙ η επινόηση, η δημιουργία, περιορίζεται σε μία διασυνδετική ποιητική, δεν υφίσταται όντως δημιουργία, επινόηση γλώσσας, είδους ή περιεχομένου.

Μετς 2009

Γ. Λ.

 

Ποίηση/δημιουργία/περιεχόμενο

Το μόνο απροσδιόριστο στοιχείο στην ποίηση είναι το περιεχόμενο. Η απροσδιοριστία του το καθιστά περιεχόμενο ποίησης. Η ποίηση, η ποιητική δημιουργία, είναι ατελής πρόοδος όχι λόγω του πλήθους εκφράσεων ή τεχνικών μα λόγω του ότι το περιεχόμενο δεν είναι προσδιορισμένο, δεδομένο.

Η πρόοδος των εκφράσεων και των τεχνικών δεν σχετίζονται με την πρόοδο περιεχομένου, δηλαδή με την πρόοδο της ποίησης. Η ποίηση προοδεύει λόγω περιεχομένου, δηλαδή λόγω μοναδικότητας και διαφοράς. Περιεχόμενο της ποίησης, το διαρκές ολίγιστο που αποδίδει το όλον.

 

γ. λ.

2006