Στις γραμμές που στολίζουν τις παλάμες του, στο αντίκρισμα ενός
ξάστερου νυχτερινού ουρανού στο γυαλί του υγρού του ματιού,
εκτινάσσει την πείνα του,
πέφτει στα γόνατα που αρνούνται την προσευχή του.
Ζει πως έχει πεθάνει η ώρα του.
γ. λ.