Η σύγχρονη ποίηση, εν πολλοίς, καθορίζεται από το ιδεώδες μιας αυτοϊκανοποίησης, η οποία είναι κοινή. Η κοινότητά της εμφορείται από την κατάκτηση της φαντασίωσης αυτής της αυτοϊκανοποίησης ακριβώς όπως η επιτυχία του αυνανισμού εξαρτάται από τη δυναμική της φαντασίωσης που τον συνοδεύει.
Γ. Λ.
2008
Η κριτική δεν είναι παρά μια δημιουργική αδυνατότητα προς το έργο. Η κριτική τεκμηριώνει τη διαφορά του έργου – τα έργα δεν είναι πολλά, είναι λιγότερα απ’ όσα ευρύτερα θεωρούνται. Η αναγνώριση του έργου είναι κατ’ ουσίαν αποδοχή μιας απόλυτης ετερότητας μέσω της οποίας αποδέχεται κανείς την υπαρξιακή ερημιά.
γ. λ.
2004
Gulled into
the absence of authenticity
but communicated and even astonished
into the careful study of fitted initiatives
who never fail to draw up my last will
reaching out to me
who I am henceforth embalmed and preserved in
dates and studies
into common and uncommon houses
stuck on some doorknob
left on top of a monumental understanding
or under a fuss passing:
there's the deadpan tangibility
of accurate opprobrium.
Repository of culture.
Genuine affections ufollowed.
Stool pigeons of disappointment.
Asserted rights.
Heck over what.
My wanton standard
a ventriloquist Andromeda Liberata.
24/9/2001
Y. L.